"Με λένε Δάφνη. Με λένε και Ηλιαχτίδα και Πριγκίπισσα και Κούκλα και Δροσοσταλίδα. Έχω πολλά ονόματα, όμως εσείς μπορείτε να με φωνάζετε απλά Δάφνη. Τα άλλα είναι για τον μπαμπά και τη μαμά. Είμαι η μονάκριβη κορούλα τους. Η Δάφνη, η Μονακριβούλα τους! Ό,τι κι αν συμβεί…"

Κάθε μοναχοπαίδι κάπως έτσι νιώθει, μοναδικό, ξεχωριστό, δεν έχει μάθει να μοιράζεται, να συνυπάρχει… Τι γίνετε όμως όταν έρχεται ένα νέο μέλος στην οικογένεια; Ένα νέο αδερφάκι; Οι ισορροπίες διαταράσσονται, τα συναισθήματα ποικίλουν και οι ρόλοι αλλάζουν.

Η συγγραφέας Λίνα Μουσιώνη, στο βιβλίο της «Δάφνη η μονακριβούλα», σε εικόνες της Κατερίνα Βερούτσου που κυκλοφορεί από την Ελληνοεκδοτική, μας δίνει μια υπέροχη ιστορία με χιούμορ δοσμένη που μιλά για την αδερφική αγάπη και τους οικογενειακούς δεσμούς.

Μια ιστορία γραμμένη στο πρώτο πρόσωπο, που βοηθά το μικρό αναγνώστη να έρθει αντιμέτωπος με τη νέα πραγματικότητα… Τον ερχομό ενός μωρού. Το βοηθά να καταλάβει το νέο του ρόλο με μια σειρά από αστεία περιστατικά και δοκιμασίες που συμβαίνουν στην μικρή Δάφνη και να ταυτιστεί μαζί της.

Κάθε παιδί είναι μοναδικό και η αγάπη δε χάνεται, αλλά μοιράζεται, οι δεσμοί μέσα στην οικογένεια μπορεί να αλλάζουν αλλά ο τρόπος που χειρίζονται τις καταστάσεις οι γονείς μπορούν να κάνουν πιο ομαλή τη νέα πραγματικότητα που καλούνται να ζήσουν όλοι.

Οι εικόνες της Κατερίνας Βερούτσου αποτυπώνουν τόσο των ψυχισμό της μικρής Δάφνης όσο και την πραγματικότητα γύρω της. Έντονα χρώματα, μοτίβα και παιχνιδιάρικες πινελιές αγκαλιάζουν τον κείμενο αρμονικά.

Η Δάφνη, η Ηλιαχτίδα και Πριγκίπισσα και Μονακριβούλα των γονιών της μαθαίνει μια μέρα πως θα αποκτήσει αδελφάκι κι αυτό τη γεμίζει άγχος. Θέλει πολύ να γίνει καλή αδελφή του νέου μέλους, κάνει ό,τι της πουν, διαβάζει για το πώς να φέρεται στο μωρό, όμως τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά όταν το παιδί έρχεται στο σπίτι και οι γονείς τού δίνουν όλη την προσοχή τους. Θα καταφέρει η Δάφνη να συμβιώσει αρμονικά με τον αδελφό της; Πώς θα αντιμετωπίσει τον ερχομό του νέου μέλους και τι επιπτώσεις θα έχει αυτό στη ζωή της, στο δωμάτιό της, στη θέση της στην οικογένεια;

Η κυρία Λίνα Μουσιώνη καταφέρνει με χιούμορ και βιωματικές καταστάσεις να πληροφορήσει τους μικρούς αναγνώστες για το τι σημαίνει να έρχεται ένα αδελφάκι στο σπίτι. Προς τιμήν της, δε χρησιμοποιεί ακραίες εξελίξεις ούτε παρουσιάζει έναν κακό χαρακτήρα, αντιθέτως μας δείχνει ένα κορίτσι που νοιάζεται και φροντίζει για την οικογένειά της, που θέλει να είναι εντάξει απέναντι στις υποχρεώσεις της, να βοηθήσει τη μαμά στο μεγάλωμα του μωρού και να είναι μια μικρή κυρία στη συμπεριφορά της. Έτσι, όταν αυτό το ροδαλό, στρουμπουλό πλάσμα κατοικοεδρεύει στη ζωή όλων τους, η Δάφνη αρχίζει να νιώθει αδικημένη γιατί το μέγεθος της φροντίδας και της προσοχής που απαιτείται είναι μεγαλύτερο απ’ ό,τι φανταζόταν! Το τέλος της ιστορίας είναι πολύ τρυφερό και ανθρώπινο. Η εικονογράφηση της κυρίας Κατερίνας Βερούτσου μου παρουσίασε με ό,τι πιο όμορφο μπορεί να ζωγραφίσει κάποιος το δωμάτιο της Δάφνης και ταυτόχρονα τον εσωτερικό της κόσμο, με τις φοβίες της, τις ανασφάλειές της και το άγχος της. Χρώματα παντού, ωραίες λεπτομέρειες που συγκροτούν τον ρεαλιστικό και τον ψυχικό κόσμο ενός παιδιού και ένα ζουμπουρλούδικο κοριτσάκι που είναι τόσο γλυκό!

Η «Δάφνη η Μονακριβούλα» είναι μια ανθρώπινη, αληθινή, καθημερινή ιστορία για μια κατάσταση που βιώνουν πολλά παιδιά κι η προσεκτική ματιά της συγγραφέως, μαζί με την άψογη εικαστική απεικόνιση της εικονογράφου, δείχνουν τον καλύτερο τρόπο για να αντιμετωπίσουν οι μικροί αναγνώστες αυτές τις ευχάριστες κατά βάθος αλλαγές μες στην οικογένεια.